Οι ημικρανίες περιγράφονται συνήθως ως ο πόνος από τη μια πλευρά του κεφαλιού που πολλές φορές επεκτείνεται και στον αυχένα. Πολύ συχνός είναι επίσης ο πόνος που μπορεί να αισθάνεται κανείς πίσω από το μάτι κατά τη διάρκεια μιας ημικρανίας. Οι πόνοι αυτοί μπορεί να συνοδεύονται κι από άλλα συμπτώματα όπως είναι η ναυτία, η ευαισθησία στο φως ή τους έντονους ήχους.
Να πω στο σημείο αυτό ότι δεν είμαι νευρολόγος ή κάποιος ειδικός σε θέματα που αφορούν τις ημικρανίες. Σε καμία περίπτωση το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να σε συμβουλεύσει ή να σε παροτρύνει για κάτι ιατρικό. Απλά μοιράζομαι τη δική μου εμπειρία με τις ημικρανίες και για να ακούσω και τις δικές σας εμπειρίες. Λένε ότι ο πόνος είναι μικρότερος όταν μοιράζεται οπότε ο διάλογος με κάποιον που περνάει τα ίδια πάντα βοηθάει.
Όσοι έχουν ημικρανίες ξέρουν τη δυσφορία και τον πόνο που εκείνες προκαλούν
Οι ημικρανίες είναι ένα ιδιαίτερα ζόρικο κομμάτι για τον κόσμο που έρχεται αντιμέτωπος μαζί της. Ο πόνος είναι πολύ έντονος και δεν είναι ίδιος με εκείνον του απλού πονοκεφάλου. Ο απλός πονοκέφαλος θα περάσει και με ένα απλό παυσίπονο τις περισσότερες φορές. Η ημικρανία, από την άλλη είναι πολύ πιο ανθεκτική στα απλά παυσίπονα. Εν ολίγοις, δε θα σου κάνει το χατίρι να περάσει έτσι απλά. Θα σε ταλαιπωρήσει πρώτα και μετά κάποια στιγμή θα περάσει.
Προσωπικά, έχω εδώ και περίπου ένα χρόνο ημικρανίες. Έχει περάσει δηλαδή περίπου ένας χρόνος από τη μέρα που έπαθα τη πρώτη μου ημικρανία. Ένας επίμονος πόνος πίσω από το μάτι ήταν αυτό που αρχικά με θορύβησε. Οι πρώτες ημικρανίες ήταν λίγο πιο βατές και περιορίζονταν σε πόνο έντονο στη κίνηση των ματιών από τη μια πλευρά και σε πόνο από τη μια πλευρά του κεφαλιού. Αλλά ο πόνος αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα έντονος στο κεφάλι παρά μόνο πίσω από το μάτι. Επίσης, ήταν τόσο επίμονος που κράτησε γύρω στις 5 μέρες. Τις κανονικές και έντονες ημικρανίες τις βίωσα για πρώτη φορά πριν 10 μήνες περίπου. Το πιο πιθανό είναι ότι μου τις προκαλεί το άγχος. Οι αιτίες που μπορούν να προκαλούν τις ημικρανίες είναι πολλές και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Διαβάστε επίσης: Άγχος που καταλήγει σε κρίσεις πανικού
Προσπάθησε να μη κρίνεις την αποδοτικότητα κάποιου τις ημέρες της ημικρανίας
Όποιος δεν έχει βιώσει τον πόνο της ημικρανίας είναι πολύ εύκολο να κρίνει κάποιον που τις βιώνει. Ο πόνος αυτός μπορεί να σε κάνει να μη μπορείς να ανταπεξέλθεις στις καθημερινές σου υποχρεώσεις. Μπορεί να σε κάνει να μη μπορείς καν να σηκωθείς από το κρεβάτι. Αν κάποιο κοντινό σου άτομο υποφέρει από ημικρανίες καλό θα ήταν να το σκεφτείς διπλά να τον κρίνεις εάν σου ακύρωσε μια έξοδο σας ή κάποια άλλη υποχρέωση που είχατε από κοινού επειδή πονάει.
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η εργασία διότι τις ημέρες των κρίσεων ημικρανίας το άτομο έχει δυνάμεις μόνο για να αντέξει τον πόνο. Ότι άλλη δύναμη έχει τη χρησιμοποιεί για να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του υποχρεώσεις. Εάν δουλεύεις με κάποιον και κάποιες μέρες του μήνα υποφέρει προσπάθησε να δείξεις κατανόηση και επιείκεια κι εκείνος θα σε ανταμείψει με τον δικό του τρόπο. Και φυσικά μην κρίνεις την αποδοτικότητά του στην εργασία εκείνες τις δύσκολες για εκείνον μέρες.
Ένα ακόμη δύσκολο κομμάτι τις ημέρες των έντονων ημικρανίων είναι να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις του σπιτιού. Πόσο μάλλον αν έχεις παιδιά. Τα παιδιά σε χρειάζονται κάθε μέρα όλη μέρα. Εάν είσαι σύντροφος κάποιου που πάσχει από ημικρανίες, βοήθησε τον άνθρωπο σου εκείνες τις μέρες. Ανέλαβε εσύ τις περισσότερες υποχρεώσεις χωρίς φυσικά να τον κάνεις να αισθανθεί ένοχος που δε μπορεί να τις εκπληρώσει λόγω πόνου.
Οι σκέψεις μου πριν από τις ημικρανίες
Πριν από τις ημικρανίες αυτό που με ανησυχούσε πιο έντονα ήταν το άγχος μου και η διαχείρισή του. Όλα τα έβλεπα πιο μεγάλα και πάντα περνούσαν πολλές σκέψεις και ερωτήματα από το μυαλό μου. Έκανα σκέψεις του τύπου “μα κι αν βρω μια πιο αγχωτική δουλειά, τι θα κάνω;”, “Πώς θα γίνω μάνα με τόσο άγχος και με τις κρίσεις πανικού να με περιμένουν στη γωνία;” Πως θα κάνω το ένα και πως θα κάνω το άλλο σε σημείο που καταντάει κουραστικό. Πολλά ακόμη ερωτήματα αυτού του τύπου βασάνιζαν το μυαλό μου.
Το άγχος ήταν εκεί σε κάθε στιγμή της ζωής μου είτε ήταν καλή είτε ήταν κακή η στιγμή αυτή. Πάντα έβρισκα έναν τρόπο να αγχώνομαι για κάτι. Όταν ανήκεις στους αγχώδεις ανθρώπους είναι λίγο δύσκολο να αποβάλλεις το άγχος μια για πάντα από τη ζωή σου. Μπορείς όμως να το δουλέψεις για να μη σε βασανίζει άλλο. Ακόμη φυσικά έχω άγχος, δεν εξαφανίστηκε δια μαγείας. Παρόλα αυτά έχω προσπαθήσει πολύ να ελαττώσω το άγχος μου και συνεχίζω να κάνω τις προσπάθειές μου μέχρι σήμερα. Μπορώ να πω ότι βλέπω βελτίωση αλλά έχω ταλαιπωρήσει τόσο τον εαυτό μου από το άγχος που νομίζω θέλει τον χρόνο του για να συνέλθει πλήρως.
Επικεντρώσου στο πρόβλημα και προσπάθησε να βρεις τη λύση σε αυτό
Από τη στιγμή που άρχισα να βιώνω τον πόνο που δημιουργούν οι ημικρανίες, με αγχώνουν περισσότερο αυτές παρά όλα τα υπόλοιπα. Συνήθως αυτοσαρκάζομαι λέγοντας: “τι ωραία που ήμουν με τις κρίσεις πανικού, μα τι τις ήθελα τις ημικρανίες;” Σκεφτόμουν επίσης πόσο χαζή ήμουν που ανησυχούσα τόσο πολύ για το άγχος μου. Είχα άγχος μην αγχωθώ ένα πράγμα. Είναι αυτό που αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό που σε βασανίζει και η ζωή πάει και σου απαντάει. Μα ήταν ρητορική η ερώτηση χρυσή μου, δε χρειαζόταν να απαντήσεις.
Εάν έχεις ένα πρόβλημα στη ζωή σου καλό θα ήταν να μην αναλώνεσαι στο γιατί σου συνέβη. Ζορίζεις τον εαυτό σου παραπάνω και δε λύνεις σίγουρα το πρόβλημα. Εάν είναι κάτι που δεν αλλάζει, εστίασε στο να βελτιώσεις αυτό που σε ταλαιπωρεί. Προσπάθησε να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να του δείχνεις επιείκεια. Εάν έχεις λάθος στάση απέναντι σε κάποιο πρόβλημα, μπορούν να προκύψουν ακόμη περισσότερα ή και ένα μόνο αλλά μεγαλύτερο πρόβλημα από το πρώτο.
Disclaimer: *Δεν είμαι νευρολόγος ή κάποιος ειδικός σε θέματα ημικρανίας. Όσα αναφέρονται στο παραπάνω άρθρο αποτελούν προσωπικές μου εμπειρίες. Εάν χρειάζεστε παραπάνω βοήθεια καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό γιατρό.
