Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μεγαλώνει με μια σκέψη στο μυαλό του “τι θα πει ο κόσμος”. Αυτός ο φόβος όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει μαζί μας. Πολλές φορές τον συγκεκριμένο φόβο τον “κληρονομούμε” από τους γονείς μας. Αυτό που εννοώ με τη προηγούμενη φράση είναι ότι οι γονείς πολλές φορές περνούν αυτόν τον φόβο στα παιδιά τους. Εκείνοι τα φοβίζουν και τα μαθαίνουν να ζουν με τέτοιο τρόπο που θα βόλευε τη γειτονιά, τους συγγενείς ή τους φίλους της οικογένειας. Δε μιλάμε φυσικά για τους καλούς τρόπους και την υγιή συμπεριφορά που όλοι θα έπρεπε να έχουμε για να συμβιώνουμε αρμονικά μεταξύ μας. Μιλάμε για τα “θέλω” που αρχίζουμε να καταπνίγουμε από μικρή ηλικία για να ικανοποιήσουμε όλο τον κόσμο.
Εγώ για παράδειγμα είμαι ένας άνθρωπος που από παιδί ακόμη είχα αυτό το άγχος να είμαι καλή για όλους. Να είμαι καλή μαθήτρια, να είμαι καλό παιδί, να είμαι καλή σε όποιον τομέα καταπιαστώ. Αυτό εν μέρει το έκανα για μένα, για να ικανοποιώ την τελειομανία μου. Περισσότερο όμως το έκανα σκεπτόμενη τους άλλους. Όταν ένα παιδί είναι ενοχικό από μόνο του κι εσύ προσπαθείς να του περάσεις όλα αυτά που πρέπει να κάνει κάθε μέρα για να είναι αρεστό σε όλους, τότε του κάνεις κακό.
Ο φόβος για το “τι θα πει ο κόσμος”
Οι γονείς μου δεν ήταν ποτέ αυστηροί άνθρωποι, δε με πίεσαν ποτέ να διαβάσω αντιθέτως μου έλεγαν πάντα κάτσε και λίγο, ξεκουράσου. Γενικότερα, δε με πίεσαν για κάτι στη ζωή μου. Είναι όμως άνθρωποι που τους καίει πολύ το τι θα πουν οι άλλοι. Τι θα πει η γειτονιά, τι θα πει το σόι, τι θα πει ο τάδε και γενικά τι θα πουν όλοι. Αυτά κάποιες φορές οι γονείς τα μεταφέρουν και άθελά τους στα παιδιά τους. Εγώ ως ένα παιδί ενοχικό και με τη τελειομανία μου στα ύψη, υιοθέτησα κι εγώ από μικρή αυτή τη στάση. Αυτή η στάση όμως κάποια στιγμή σε πνίγει. Είσαι άνθρωπος, δεν είσαι ρομπότ που εκτελεί συγκεκριμένες εντολές για να πάρει και συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Η σκέψη του “τι θα πει ο κόσμος εάν εγώ κάνω αυτό” με τα χρόνια σε φθείρει, σε ταλαιπωρεί. Σε κάνει να βασίζεις τη ζωή σου στα “θέλω”, τις απαιτήσεις και τις ανάγκες κάποιου άλλου. Είναι σαν να υπάρχουν δυο χέρια γύρω από το λαιμό σου και σιγά σιγά να σε σφίγγουν όσο τα χρόνια περνούν. Αυτό συμβαίνει κυρίως διότι όσο μεγαλώνουμε τόσο μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις που τόσο εμείς οι ίδιοι όσο και οι άλλοι έχουν από μας.
Η ζωή είναι δική σου, άρα και οι κανόνες ειναι δικοί σου
Φαντάζομαι το έχεις ξανακούσει αλλά ίσως δε το έχεις εμπεδώσει για αυτό θα σου το ξαναπώ. Η ζωή είναι δική σου και μόνο δική σου. Εσύ επιλέγεις πως θα τη ζήσεις, ποια πράγματα μπορείς να κάνεις και ποια όχι. Όσο δε πληγώνεις και δεν ενοχλείς κάποιον, μπορείς να τη ζήσεις όπως εσύ θέλεις. Εσύ βάζεις τους κανόνες κι εσύ επιλέγεις τι θα είναι σωστό και καλό για τη ζωή και το μέλλον σου. Κανένας άλλος δε ξέρει καλύτερα από εσένα τι είναι σωστό ή ηθικό για σένα. Εάν π.χ. πέρασες σε μια σχολή που δε σου αρέσει και είσαι σίγουρος ότι δε πρόκειται να ασχοληθείς ποτέ με αυτό, προχώρα παρακάτω. Σκέψου το επόμενο βήμα. Δώσε ξανά πανελλήνιες για περάσεις εκεί που θέλεις και εάν αυτό δεν είναι εφικτό, δούλεψε απλά σκληρά πάνω σε αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Μην κάνεις όμως πράγματα που δε σε γεμίζουν επειδή πρέπει να εκπληρώσεις το όνειρο κάποιου άλλου.
Η ζωή είναι δική σου και θα τη ζήσεις όπως εσύ επιθυμείς
Κανένας δε μπορεί να σου πει τι να κάνεις για να είσαι ευτυχισμένος. Αυτό το ξέρεις μόνο εσύ. Κάνε πράγματα τα οποία θα κάνουν τα μάτια και τα χείλη σου να χαμογελούν. Σταμάτα να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος με εκείνη τη κίνηση που έκανες ή με την άλλη. Ο κόσμος ζει τη δική του ζωή κι εσύ τη δική σου. Ο καθένας ας κοιτάει τον εαυτό του κι ας κάνει ότι θέλει στη δική του ζωή. Η δική σου δε τον αφορά. Δεν έχεις καμία υποχρέωση να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και να τον πιέζεις για να αρέσει σε όλους. Άλλωστε αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο διότι ο καθένας έχει διαφορετικές απόψεις και γούστα. Αν προσπαθείς να ζήσεις τη ζωή σου με τέτοιο τρόπο που θα κάνει ευτυχισμένους όλους όσους βρίσκονται γύρω σου, ένα είναι το μόνο σίγουρο, ότι ξεχνάς τον πιο σημαντικό από όλους. Εσένα.
Διαβάστε επίσης: Μήπως ζεις για να μην απογοητεύεις τους άλλους;
Όσο καλά και να χτίσεις τη ζωή σου ο κόσμος θα καταφέρει να βρει κάτι δυσάρεστο να πει
Ακόμη κι αν προσπαθήσεις να κάνεις το καλύτερο για όλους, ακόμη κι αν πασχίζεις να είσαι αρεστός σε όλους και να τους ικανοποιείς όλους και πάλι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα βρουν να πουν κάτι κακό για σένα. Υπάρχει κόσμος που ζει για να κριτικάρει τους άλλους. Κόσμος που ψάχνει να βρει κάτι δυσάρεστο, να βρει ένα κακό σε χίλια καλά για να σου το χτυπήσει κατάμουτρα. Αυτός ο κόσμος είναι αχόρταγος και δε θα μπορέσεις ποτέ να τον ικανοποιήσεις πλήρως. Αυτή η συγκεκριμένη μερίδα ατόμων δε θα μείνει νηστική επειδή εσύ αποφάσισες να γίνεις καλός για όλους. Θα βρει τροφή κι εκεί που δε το περιμένεις θα ακούσεις τον κακό τους λόγο. Για το λόγο αυτό κάνε το καλό όπου μπορείς, βοήθησε όσους μπορείς αλλά επικεντρώσου σε σένα. Βρες αυτά που αγαπάς και πάλεψε για αυτά.
Γίνε καλός πρώτα για σένα κι από κει και πέρα θα σταθούν δίπλα σου όσοι σε αγαπάνε. Προσπάθησε να καλύψεις τα δικά σου standard κι όχι αυτά των άλλων. Χτίσε ένα τείχος απέναντι σε όσους προσπαθούν να χαλάσουν τη διάθεσή σου. Μην αφήνεις τα πικρόχολα σχόλια να περνάνε από αυτό το τείχος. Μη δίνεις δικαίωμα και χώρο στη ζωή σου σε ανθρώπους τοξικούς που προσπαθούν να σε μολύνουν με τη τοξικότητά τους. Εσύ ξέρεις τον εαυτό σου καλύτερα από τον καθένα και δε θα αφήσεις κανέναν να σε κάνει να αμφιβάλλεις για αυτό. Επομένως, την επόμενη φορά που θα προσπαθήσει κάποιος να σπάσει το τείχος που έχεις χτίσει απέναντι σε οποιοδήποτε πικρόχολο σχόλιο, σκέψου ποιος είσαι και εάν αξίζει το κόπο να αφήνεις τον εαυτό σου να ταλαιπωρείται χωρίς λόγο.
