Όσο μεγαλώνουμε αντιλαμβανόμαστε ότι οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας πρέπει να είναι λίγοι και καλοί. Από το πανεπιστήμιο και μετά κι ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που θα ανοίξεις το δικό σου σπίτι και μετά, θα αρχίσεις να χάνεις ανθρώπους είτε από δική σου επιλογή, είτε από δική τους. Η αλήθεια είναι πως στη πορεία αντιλαμβανόμαστε ότι είναι καλύτερα έτσι. Είμαστε πιο ήρεμοι και συνεπώς πιο υγιείς καθώς η ψυχική υγεία όσο μεγαλώνουμε έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία για τη ζωή μας. Για το λόγο αυτό αναγκαζόμαστε συχνά να βγάλουμε από τη ζωή μας φίλους, συγγενείς, συναδέλφους. Για αυτή τη ψυχική ηρεμία.
Όταν χάνουμε έναν άνθρωπο που για χρόνια ήταν η καθημερινότητά μας σίγουρα αισθανόμαστε θλίψη. Αισθανόμαστε ότι κάτι μας λείπει. Κάτι που με τον καιρό περνάει κι όταν περάσει θα μπορούμε να δούμε και τα οφέλη που τελικά έχουμε από όλο αυτό. Εάν όμως κάποιος σε αδικεί, σε αγχώνει, σε ταλαιπωρεί βγάλε τον από τη ζωή σου.
Ξέρω δεν είναι εύκολο όταν αυτός που σου διαλύει τη ψυχολογία είναι ο άντρας σου, η πεθερά σου, ο αδερφός σου ή ο ίδιος σου ο γονιός. Θεωρώ πως είναι καιρός κιόλας να ξεπεράσουμε αυτές τις προκαταλήψεις του παρελθόντος του τύπου “Ό,τι και να έκανε είναι αίμα σου”. Να τον βράσω τον συγγενή μου εάν ο μόνος του στόχος είναι να μου διαλύσει τη ψυχολογία. Εφόσον κάποιος είναι συγγενής θα ήταν λογικό και να μας αγαπάει, να του δίνουμε και να μας δίνει από συναισθήματα κι όχι να μας δίνει μόνο πίκρες.
Δε μπορούμε να ανεχόμαστε για πάντα να μας πληγώνουν κάποιοι άνθρωποι επειδή είναι συγγενείς μας
Σίγουρα είναι πολύ πιο δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πως ο άνθρωπος που σου κάνει κακό ανήκει στον πολύ στενό σου οικογενειακό κύκλο. Εκτός από τον πόνο που νιώθεις και τη δυσκολία στο να πάρεις απόφαση ότι ίσως πρέπει να βγάλεις από τη ζωή σου έναν τοξικό άνθρωπο ακόμη κι αν ανήκει στους συγγενείς, έχεις στο μυαλό σου και το ζήτημα ότι πολύ πιθανό να σε κριτικάρουν για αυτή σου την απόφαση. Το πιο πιθανό είναι ότι θα χρειαστεί να έρθεις αντιμέτωπος με φράσεις του τύπου “Το αίμα νερό δε γίνεται”, “Ναι μα ό,τι κι αν έκανε είναι οικογένεια” και πολλές άλλες τέτοιες φράσεις.
Διαβάστε επίσης: Κάθε φορά που κάποιος σε πουλάει η αξία σου ανεβαίνει
Όλες αυτές οι φράσεις εντείνουν την ενοχικότητα σου και σε κάνουν να μένεις ακόμα περισσότερο σε μια κατάσταση που σε πληγώνει. Συμφωνώ απόλυτα στο ότι θα είναι πιο δύσκολο να βγάλεις έναν συγγενή από τη ζωή σου. Δε συμφωνώ όμως με το ότι θα πρέπει να ανεχόμαστε για όλη μας τη ζωή ανθρώπους που μας πληγώνουν μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς μας. Αυτό απλά θα μας διαλύει κάθε μέρα ψυχικά.
Εφόσον κάποιος είναι συγγενής σου δε θα έπρεπε κι εκείνος να αντιλαμβάνεται ότι ίσως θα έπρεπε να σου φέρεται καλύτερα και να μη σε πληγώνει;
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί η αντιμετώπιση προς τους συγγενείς θα πρέπει να είναι μονόπλευρη. Δηλαδή εγώ ας πούμε να είμαι αναγκασμένος να σε ανεχτώ όσο κι αν μου διαλύεις τη ψυχολογία επειδή είσαι συγγενής, εσύ όμως να μην είσαι αναγκασμένος να μαζευτείς και να φέρεσαι σωστά για τον ίδιο λόγο. Το ζήτημα είναι να μην έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά αλλά να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αλλιώς δεν έχει κανέναν νόημα εμείς να προστατεύουμε μια σχέση για να μη διαλυθεί ενώ εκείνοι να μη κάνουν ούτε μια προσπάθεια για αυτή τη σχέση.
Δώσε παραπάνω ευκαιρίες σε ανθρώπους που είναι πολύ κοντινοί ή συγγενείς αλλά μην υποφέρεις για πάντα αν δεν αλλάζει η δική τους συμπεριφορά
Σίγουρα θα δώσεις παραπάνω ευκαιρίες σε ανθρώπους που ανήκουν στον οικογενειακό σου κύκλο και συμφωνώ με αυτό. Ως ένας άνθρωπος ενοχικός το παρατραβάω στις ευκαιρίες όσον αφορά τόσο κοντινά άτομα για να μη νιώσω αμφιβολίες για την απόφασή μου. Αυτό βέβαια με κάνει να υπομένω τόσα πράγματα τα οποία διαλύουν τη ψυχική μου υγεία. Τουλάχιστον όμως όταν φεύγω είμαι 100% σίγουρη ότι έκανα ό,τι μπορούσα και τώρα πια τελείωσε. Δώσε εκείνες τις ευκαιρίες. Πες αυτά που σε ενοχλούν, αυτά που σε πληγώνουν. Ξανά πες τα εάν δε καταλαβαίνουν. Δε μπορείς όμως να τα λες για πάντα ούτε να υπομένεις για πάντα τη κακή τους συμπεριφορά επειδή η ζωή επέλεξε να είστε συγγενείς.
Εάν έχεις τονίσει ότι δε περνάς καλά, ότι υποφέρεις και πληγώνεσαι από τις πράξεις τους κι εκείνοι δεν αλλάζουν στάση απέναντί σου, καταλαβαίνεις ότι δε θα το κάνουν ούτε στο μέλλον. Σε πληγώνουν και το ξέρουν πλέον. Δεν υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Σε πληγώνουν και είτε δε τους νοιάζει είτε δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν το κόπο να ξεβολευτούν για να αλλάξουν κάτι στη συμπεριφορά τους για να μη σε χάσουν από τη ζωή τους. Δεν είναι πια στο δικό σου χέρι το παιχνίδι αλλά στο δικό τους.
Δε φεύγεις εσύ μόνος σου, εκείνοι σε διώχνουν με τη κακή συμπεριφορά τους. Κανείς δεν αξίζει να πληγώνεται επειδή αυτός που τον πληγώνει είναι κάποιος πολύ κοντινός του. Όπως και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε πληγώνει και να σε κακομεταχειρίζεται με τη δικαιολογία ότι είναι οικογένεια κι οπότε δε θα σκεφτείς ποτέ να τους απομακρύνεις ό,τι κι αν εκείνοι κάνουν. Προσπάθησε να ζήσεις μια ήρεμη ζωή για σένα και τη ψυχή σου. Δυστυχώς αυτή η ηρεμία πολλές φορές πάει πακέτο με δύσκολες αποφάσεις. Αξίζει, όμως, τον κόπο.
