Η πρώτη μου κρίση πανικού ήταν κάπου το Μάρτιο του 2017 τα χαράματα. Είναι ένας μήνας που χαράχτηκε στο μυαλό μου λόγω της έντασης που είχε και του φόβου που μου δημιούργησε. Τους πρώτους μήνες, όπως και τον πρώτο ένα μισή περίπου χρόνο, σκεφτόμουν την ημερομηνία αυτή ως κάτι πολύ άσχημο. Κάτι που ακόμα και τόσο καιρό μετά με τρόμαζε. Με τον καιρό προσπάθησα να αγκαλιάσω τις κρίσεις πανικού όσο κι αν τις μισούσα. Αν προσπαθήσεις να τις καταλάβεις και να μη παλεύεις συνέχεια μαζί τους συνήθως τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα.
Γενικότερα, οι κρίσεις πανικού με πιάνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό τη νύχτα ξυπνώντας από την έντονη ταχυκαρδία, την τάση για εμετό κι όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα που βιώνει κάποιος μέσα σε μια κρίση πανικού. Δεν είχα ιδέα τι είναι οι κρίσεις πανικού παρόλα αυτά όταν άρχισα να βλέπω πιο ξεκάθαρα είπα στο αγόρι μου ότι μάλλον έχω μια κρίση πανικού. Τη διάγνωση την έκανα “γκουγκλάροντας” κάποια από τα συμπτώματα που είχα. Γενικότερα, το google στην πορεία μου με τις κρίσεις πανικού δε βοήθησε και πολύ.
Όσα αισθάνεσαι την ώρα μιας κρίσης πανικού
Ας γυρίσουμε, όμως, πάλι στη στιγμή που ξυπνάω γύρω στις 4 η ώρα το χάραμα με έντονη ταχυκαρδία, τάση για εμετό, ένα γενικότερο μούδιασμα στο σώμα και στα χέρια μου και την αίσθηση ότι δεν είμαι εγώ κι ότι αυτό ήταν, αρχίζω να τρελαίνομαι. Οι παλμοί μου είχαν φτάσει τους 120 και δεν έπεσαν για κάνα δίωρο περίπου όποτε μέσα στον τρόμο μου νομίζοντας ότι παθαίνω ανακοπή ο μπαμπάς μου που ήταν σπίτι με πήγε στα επείγοντα. Εκεί, μου κάνανε καρδιογράφημα και με στείλανε σπίτι λέγοντας ότι δεν έχω τίποτα. Πήρα τον παθολόγο μου τηλέφωνο και μου είπε ότι είναι μια κρίση πανικού, να πάω μια βόλτα και να κοιτάξω να ηρεμήσω. Μα πως ηρεμεί κάποιος μετά από την πρώτη του κρίση πανικού; Στο φαρμακείο μου δώσανε ένα φυτικό ηρεμιστικό το οποίο όντως με ηρέμησε και αποκοιμήθηκα για λίγο.
Όταν ξύπνησα ήταν λες και είχαν διαγραφεί όλα και δεν ήξερα καν πως να περιγράψω τι ήταν αυτό που μου συνέβη. Εκείνα τα πρωτόγνωρα, όμως, συναισθήματα χαράχθηκαν στο μυαλό μου και γίνανε ο τρόμος μου. Παρόλα αυτά, είχα την ελπίδα ότι αυτό που πέρασα ίσως και να εξαφανίσθηκε δια μαγείας. Σαν να τρελάθηκα για κάποιες ώρες και μετά να φτιάξανε όλα. Κοιμήθηκα βέβαια με έναν μεγάλο φόβο μέσα μου. Έτσι, λοιπόν, την επόμενη μέρα ξυπνάω και πάλι από μια νέα κρίση πανικού και χρησιμοποίησα και πάλι το φυτικό μου σκεύασμα με την ελπίδα ότι θα σταματήσει. Κάποια στιγμή σταμάτησε αλλά μετά από ώρες (μάλλον πιο πολύ βοήθησε το ότι προσπαθούσα να το δουλέψω στο μυαλό μου παρά τα βότανα αυτά).
Διαβάστε επίσης: Κρίση Πανικού: Ένας συνεχής αγώνας
Ο φόβος ότι θα ξανά έρθει μια νέα κρίση πανικού
Αφότου κάνει την εμφάνισή της η πρώτη κρίση πανικού γεννιέται συνήθως μαζί της και το άγχος της προσμονής. Έχουμε οι περισσότεροι τον μόνιμο φόβο ότι πλησιάζει μια επόμενη κρίση πανικού. Αυτός ο φόβος και το άγχος λειτουργούν εναντίον μας και πυροδοτούν μια επόμενη κρίση πανικού. Κι όσο αυτή η κατάσταση φόβου κλιμακώνεται στο μυαλό μας, τόσο πιο έντονα βιώνουμε μια κρίση πανικού. Όσο ο φόβος μας απέναντι σε μια κρίση πανικού μειώνεται, τόσο καλύτερα την αντιμετωπίζουμε και κατά συνέπεια έρχεται όλο και λιγότερο στη ζωή μας.
Ο φόβος μου όσο περνούσαν οι μέρες και συνέχιζα να ξυπνάω με μια κρίση πανικού, γινόταν όλο και μεγαλύτερος. Είχα συσχετίσει στο μυαλό μου μέρη, ανθρώπους και πράξεις τα οποία συνέβησαν στη πρώτη μου κρίση πανικού. Δεν ήθελα να πάω βόλτα στα μέρη που πήγα στις πρώτες μου κρίσεις, δεν ήθελα να κάνω πράγματα που έτυχε να κάνω εκείνες τις μέρες. Αισθανόμουν περίεργα ακόμη και με τους ανθρώπους που με βοηθούσαν εκείνες τις μέρες και ήταν δίπλα μου για να με βοηθήσουν. Θεωρούσα πως αν έκανα κάτι ίδιο με εκείνο το διάστημα, σίγουρα θα ερχόταν μια επόμενη κρίση πανικού ή απλώς μου έφερναν δυσάρεστα συναισθήματα.
Οι πρώτες προσπάθειες μου απέναντι στη κρίση πανικού
Η ζωή μου συνέχισε κάπως έτσι τις επόμενες μέρες. Άρχισα να διαβάζω όσα περισσότερα γίνεται για τις κρίσεις πανικού στο διαδίκτυο ώστε να τις γνωρίσω καλύτερα, να καταλάβω αυτό το “τέρας” που αισθάνομαι ότι έρχεται κάθε φορά στη ζωή μου. Αγόρασα κάποια βιβλία αυτοβελτίωσης και τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ψυχικής μου υγείας. Ομολογώ πως το να γνωρίσω καλύτερα τι είναι αυτές οι κρίσεις πανικού με βοήθησε στο να αρχίσω κάποια στιγμή να μη τις φοβάμαι.
Το πιο σημαντικό από όλα ήταν το ότι άρχισα να κάνω πράγματα που ήθελα να κάνω. Πράγματα που πιο πριν μπορεί να θεωρούσα ότι δε χρειάζεται να τα κάνω. Το να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου για μένα ήταν ένα είδος πολυτέλειας στο μυαλό μου. Προτιμούσα να κάνω πράγματα για τους άλλους παρά να κάνω αυτά που εγώ ήθελα. Κι αυτό συνέβαινε διότι αισθανόμουν “ενοχές” να αφήσω κάποια πράγματα στην άκρη για κάτι που επιθυμούσα. Είχα μάθει μόνο να πιέζω όλη μου τη ζωή τον εαυτό μου για να κάνει όλο και περισσότερα χωρίς διαλείμματα.
Τι κέρδισα από τις κρίσεις πανικού
Οι κρίσεις πανικού, ουσιαστικά, με βοήθησαν να σταματήσω να φέρομαι αυστηρά στον εαυτό μου. Ήρθαν σε μια περίοδο που τα έβλεπα όλα μαύρα και είχα αρχίσει να μην αισθάνομαι πια χαρά. Με ξύπνησαν και με ταρακούνησαν ώστε να μη κάνω μεγαλύτερα λάθη στον μέχρι τώρα χειρισμό της ζωής μου. Σίγουρα δε τις αγάπησα ποτέ αλλά πλέον δε τις μισώ κιόλας. Έμαθα να επιτρέπω στον εαυτό μου λάθη και να τον αφήνω να ξεκουράζεται όταν το έχει ανάγκη.
Μου έδωσαν ένα σημαντικό “push” για να δω τη ζωή διαφορετικά. Να γνωρίσω και να αγαπήσω τον εαυτό μου για αυτό που είναι. Με ταλαιπωρούν ακόμα ορισμένες φορές παρά το γεγονός ότι έχω μάθει σε σημαντικό βαθμό να τις διαχειρίζομαι. Αλλά δε θα μπορούσα να πω ότι η ζωή μου ήταν καλύτερη με τις σκέψεις που είχα πριν από αυτές για τη ζωή. Αν επικεντρωθώ όμως μόνο στα θετικά της κρίσης πανικού θα έλεγα ότι βελτίωσε τη ποιότητα της ζωής μου. Με ανάγκασε να δω τη ζωή από άλλη οπτική γωνία. Με ταλαιπώρησε πολύ, με έριξε στα πατώματα αλλά μου έδωσε και τη δύναμη να σηκωθώ ακόμη πιο δυνατή από πριν.
*Disclaimer: Δεν είμαι ψυχολόγος ή κάποιος ειδικός ψυχικής υγείας. Όσα αναφέρονται στο παραπάνω άρθρο είναι από προσωπικές μου εμπειρίες. Εάν χρειάζεστε παραπάνω βοήθεια καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό γιατρό.
