Η λέξη ανεργία είναι μια λέξη που γεννά πολλά και διαφορετικά δυσάρεστα συναισθήματα σε κάθε έναν άνεργο εκεί έξω. Ορισμένοι, ίσως λίγο πιο τυχεροί, βίωσαν την ανεργία για λίγο κι άλλοι είχαν την ατυχία να γίνει μέρος της ζωής τους. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων βρήκε μια οποιαδήποτε δουλειά που θα του εξασφαλίσει απλά το φαγητό του ή αυτό των παιδιών του και της οικογένειας του γενικότερα. Για τους νέους και ιδιαίτερα όσους κόπιασαν για να πάρουν ένα πτυχίο, ένα μεταπτυχιακό, ένα δίπλωμα Αγγλικών, Γαλλικών κτλ τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα διότι είναι στην πιο παραγωγική τους ηλικία και δε μπορούν να υλοποιήσουν τα όνειρά τους.
Να παλέψω να βγω από την ανεργία στην Ελλάδα ή να φύγω στο εξωτερικό;
Και έρχεται η ώρα που σκέφτεσαι να φύγω ή να μείνω κι εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα διότι η κατάσταση που επικρατεί σε θλίβει αλλά δε βρίσκεις και το θάρρος να σηκωθείς να πας σε κάποιον φίλο ή συγγενή στο εξωτερικό για μια νέα ζωή χωρίς όμως την οικογένεια και τους φίλους σου. Το να μείνεις και να παλεύεις από δω γνωρίζοντας ότι αφού δεν έχεις έναν ξάδερφο του μπατζανάκη του πατέρα σου για να σε χώσει κάπου δε θα δουλέψεις ποτέ εκεί που φανταζόσουν όταν άρχιζες τις σπουδές σου, είναι εξίσου θλιβερό.
Αυτές οι σκέψεις είναι που κατακλύζουν αυτή τη νεολαία που ζει γεμάτη άγχος. Δε μπορεί να ευχαριστηθεί τίποτα στις μέρες μας μη γνωρίζοντας προς τα πού κινείται η ζωή της και πότε θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια της χωρίς να απλώνει το χέρι στο γονιό για να τον βοηθήσει. Ο γονιός είναι σίγουρο ότι θα είναι πάντα πρόθυμος για να το κάνει για όσο μπορέσει μέχρι το παιδί του να ορθοποδήσει. Αλλά οι νέοι έχουν την ανάγκη να σταθούν στα δικά τους πόδια, έχουν την ανάγκη να αποδείξουν πως αυτά τα λεφτά που μπορεί να ξόδεψαν οι γονείς τους για τις σπουδές τους έπιασαν τόπο και δε πήγαν χαμένα.
Όσα αισθάνονται οι γονείς για τα παιδιά τους
Οι γονείς, βέβαια, της νεολαίας για την οποία μιλάμε ίσως να βιώνουν αυτά τα τόσο άσχημα συναισθήματα ακόμη περισσότερο. Κι αυτό το συνειδητοποιούν κάθε φορά που αντικρίζουν τα σκυθρωπά πρόσωπα των παιδιών τους, απογοητευμένα ή πανικοβλημένα. Εκείνοι βιώνουν το ίδιο έντονα αυτό το δίλημμα διότι θα πρέπει να αποφασίσουν μέσα τους εάν προτιμούν να μπορούν να βλέπουν το παιδί τους σε αυτή τη κατάσταση αλλά να μπορούν να το αγκαλιάζουν καθημερινά ή εάν μπορούν να αντέξουν την απόσταση αρκεί να υπάρχει η ελπίδα ότι αυτό το παιδί κάποτε θα βρει αυτό που θέλει και του αξίζει.
Σίγουρα οι γονείς προτιμούν να βλέπουν τα παιδιά τους να πραγματοποιούν τα όνειρά τους. Να παίρνουν από τη ζωή αυτό που τους αξίζει ακόμη κι αν χρειάζεται να τους βλέπουν καθημερινά μέσα από μια οθόνη. Πολλές φορές προσποιούνται ότι δε στεναχωριούνται για να μη στεναχωρήσουν τα παιδιά τους. Δείχνουν να είναι δυνατοί και για τις δυο πλευρές διότι είναι η ώρα να στηρίξουν το παιδί τους σε μια μεγάλη απόφαση. Σε μια νέα ζωή που ξεδιπλώνεται μπροστά τους.
Ανεργία και ψυχική υγεία
Η ανεργία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που δημιουργεί πολλά προβλήματα στη ψυχική μας υγεία. Κάποια από αυτά μπορεί να είναι η μελαγχολία, η κατάθλιψη, οι κρίσεις πανικού κι άλλα πολλά ψυχικά προβλήματα. Το άγχος και η απελπισία ως προς την εύρεση μιας εργασίας όσο περνάει ο καιρός στο σπίτι μεγαλώνει και κορυφώνεται. Στην αναζήτηση εργασίας δε κρύβεται μόνο ο οικονομικός παράγοντας αλλά και η ανάγκη μας να νιώσουμε παραγωγικοί. Έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ότι ανήκουμε κάπου και θέλουμε να νιώσουμε δημιουργικοί στη καθημερινότητά μας.
Ο νέος χάνει την ελπίδα του όσο δε βρίσκει κάτι σε όλες αυτές τις αγγελίες ή τις προκηρύξεις που αναμένει να βγουν. Προσωπικά, δε μπορώ να περιγράψω το πόσο απαίσια αισθανόμουν όταν δεν με καλούσε κανένας από τα χιλιάδες βιογραφικά που έστελνα. Πολλές φορές έμπαινα ξανά στα απεσταλμένα μηνύματα διότι αναρωτιόμουν αν όντως έστειλα αυτά τα email. Κάθε μέρα ή μήνας που περνούσε αισθανόμουν ακόμα λιγότερη δύναμη να ξανά ψάξω για δουλειά. Ορισμένες αγγελίες είχαν ανέβει τόσες φορές που νομίζω τις είχα αποστηθίσει πια.
Σίγουρα η ανεργία είναι κάτι πολύ άσχημο για έναν άνθρωπό που θέλει και αισθάνεται την ανάγκη να δουλέψει. Ας μην την αφήσουμε όμως να μας καταστρέψει. Ας δούμε τα θετικά που έχουμε στη ζωή μας κι ας έχουμε υπομονή κι επιμονή χωρίς να απογοητευόμαστε. Ας σκεφτούμε πως ίσως αύριο να ξημερώνει μια καλύτερη μέρα για μας και την οικογένεια μας.
Διαβάστε επίσης: Τα 5 πράγματα που έμαθα από τις κρίσεις πανικού
Αξίζεις κι ας μην έχεις αυτή τη στιγμή δουλειά
Μην το βάζεις κάτω και κάνεις το λάθος να συνδέσεις την αξία σου με την εργασία. Στο λέω εγώ που τον καιρό της ανεργίας μου κατέστρεψα τη ψυχική μου υγεία. Μου έγινε εμμονή το να βρω δουλειά κι όσο πιο ανυπόμονη ήμουν τόσο χειρότερα ήταν τα πράγματα. Βρες πράγματα στη καθημερινότητά σου να κάνεις που να σε ευχαριστούν. Αν δεν υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, ηρέμησε και σκέψου την υγεία σου. Θα δουλεύεις όλη σου τη ζωή. Πες ότι έκανες ένα διάλειμμα. Ξέρω δε το επέλεξες αλλά αν είχες την επιλογή να ξεκουραστείς, σίγουρα δε θα το έκανες. Έχεις πολύ δύναμη μέσα σου ακόμη κι αν τώρα δε το καταλαβαίνεις. Στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
